Voltzberg - paasweekend

Trip Voltzberg

Tijdens deze trip van 4 dagen hebben we zo veel dingen mee gemaakt dat ik even niet meer weet waar ik moet beginnen en wat ik allemaal moet vertellen. Voltzberg. Wat een avontuur, wat een blaren en wat een evaringen!

Dag 1
Om 08:00 moesten we bij ’t Vat staan, waar we keurig op tijd waren. Hier konden we onze spullen in de bus gooien en wachten totdat iedereen er was. Tegen 08:30 vertrokken we uit Paramaribo. Vanaf hier moesten we 3,5uur met de bus en 3,5 uur met de boot, een hele reis voor de boeg dus. Onderweg hebben we ontbeten en zijn we langs een Chinese supermarkt gegaan. Dit gebeurd eigenlijk bij elke trip, iedereen krijgt dan nog even de gelegenheid om wat lekkers te eten en te drinken te kopen. Een fles borgoe hoort hier standaard bij.

Na 3,5 uur kwamen we aan bij het punt vanaf waar we met de boot zouden vertrekken naar Raleighvallen, de plek waar we de komende dagen zouden zijn en overnachten.
Bij de boot was een hele hoge brug waar we mensen vanaf zagen springen het water in. Merel en ik dachten: “dit lijkt ons wel wat, dit gaan wij ook doen”. Dus wij snel onze bikini aantrekken en nog wat mensen verzamelen om van de brug af te springen. Samen met Merel, Pam, Gerbrich en Irma. Merel, Pam en ik vonden het zo leuk dat we er na de eerste sprong nog een keer vanaf wilden. Het water uit gekropen, weer naar boven gerend en weer eraf gesprongen.
Hierna hebben we ons allemaal aangekleed en ingesmeerd met zonnebrand en stond de 3,5uur durende boottocht op ons te wachten. We kregen allemaal wat röti voor op de boot en hierna moesten we in een rij gaan staan om de bagage vanaf de bus naar de boot te krijgen door het aan elkaar door te geven.
Het is echt onvoorstelbaar wat er allemaal in de boten gaat aan rommel en gewicht, zo lag er nu een barbecue bij in.

Eenmaal in de boot was het super lekker weer en was de omgeving zo mooi. We voeren over de Suriname rivier met overal om ons heen oerwoud en in het water flinke rotsen. Om deze reden zigzagden we dan ook behoorlijk over de rivier heen om te voorkomen dat we er één zouden raken. De boot heeft een vast vaarroute omdat er, ook onder water, veel rotsen zijn die je niet kunt zien. Bijzonder hoe ze dit allemaal zo uit hun hoofd weten en ooit hebben bedacht.

Tegen een uur of 18:00 kwamen we met een houten kont aan bij ons verblijf en jemig wat was dit groot. Ik had me net zo’n hangmattenverblijf voorgestelde als bij de vorige trip, gewoon een paar kleine hokjes waar je je hangmat kon ophangen. Maar dit was eigenlijk meer een hangmattenvilla waar je wel een paar honderd hangmatten in kwijt kon.
Nadat we onze hangmatten hadden opgehangen konden we genieten van het prachtige uitzicht die we hadden vanaf ons verblijf. Stromend water, rotsen, oerwoud, oerwoud geluiden en noem maar op. Het is met woorden moeilijk te beschrijven hoe het hier precies is en ik zou echt willen dat ik dit aan jullie kon laten zien.
Na het avondeten hebben we even uitgerust en hierna hebben we kaartspellen gedaan en genoten van een kampvuur. Hier konden we volledig ontspannen, ver van de drukte van de stad en gewoon helemaal relaxen.

Dag 2
Vandaag stond de tocht naar Voltzberg op de planning, het was de bedoeling dat we 08:30 zouden vertrekken. Tussen 07:00 en 07:30 zijn we opgestaan, hebben we weer heerlijk ontbeten (scrembled eggs, kaas, tomaat, komkommer) en moesten we alvast een lunchpakket klaarmaken voor de rest van de dag. Er werd geadviseerd om genoeg eten mee te nemen, het scheen een zware tocht te zijn.

Een uur later dan gepland, dus om 09:30 vertrokken we met de boot, na ongeveer 3 minuten varen werden we afgezet bij de rand van het oerwoud. Hier werd ons verteld dat we ongeveer 3,5 uur zouden moeten lopen voordat we aan de voet van de Voltzberg zouden staan en hierna moesten we er natuurlijk nog op.
Onderweg door het oerwoud vertelde onze gids (Vinski) ons van alles over het gebied waar we doorheen liepen, zo stuitten we op een gegeven moment op een punt waar mensen in de oertijd hun messen aan stenen hadden geslepen, heel bijzonder om te zien.
Ook vertelde hij over een wandelende palmboom, deze wortels staan hoog boven de grond en deze palmboom “wandelt” mee met de zon. Uiteraard gaat dit erg traag en valt daar niets van te zien als je er naast staat.
Hij liet ons allerlei dingen zien, horen, ruiken en proeven, dit maakte de lange wandeling erg leuk.

Zo’n wandeling door de jungle is best bizar. Onderweg stuit je op allerlei dieren, je klimt over boomstronken heen, kruipt eronder door, loopt door plassen, over rotsen, kleine beekjes en noem maar op.

Na ruim 3 uur lopen kwamen we aan bij een groot open stuk met veel, gladde rots. Hier kregen we de tijd om even te lunchen en uit te rusten. Vanaf hier keken we recht tegen de Voltzberg en mijn god, wat was dit ding hoog en hoe gingen we hier in godsnaam op komen?!
Na het lunchen moesten we nog ongeveer een half uur lopen totdat we aan de voet van de Voltzberg stonden. Omdat het onderweg behoorlijk had geregend was er een kans dat we de berg niet op mochten (hiervoor is het dan te glad). De gids besloot het risico te nemen om er toch met ons op te gaan.

Nog voor dat we de berg op gingen verloor Malou de zolen van haar schoen, aller eerst aan haar schoen proberen te binden met een stukje t-shirt en hierna met tape. Helaas hielp dit allemaal niet zo goed dus besloot ze haar zolen er maar af te halen. Bijzonder gezicht en behoorlijk gevaarlijk voor de klim naar boven.

En dat de tocht naar boven zwaar was, was zeker niet gelogen. Aan het begin was het behoorlijk stijl en moest je met behulp van een touw een paar meter naar boven lopen. In totaal duurde het ongeveer een half uur lang, de berg op lopen. Halverwege de berg moest ik echt even stil gaan zitten en tot mezelf komen. Op een gegeven moment keek ik om me heen en zag ik hoe weinig houvast je op de berg hebt en dat, als je uitglijdt op de berg, er een grote kans is dat je dit niet overleeft.
Vinski had ook gezegd dat we als een soort berggeit, op onze handen en voeten, de berg op moesten.
Na een poosje had ik mezelf weer bij elkaar gekregen en alle moed verzameld om naar boven te gaan. Ik was begonnen aan deze toch en zal dit hoe dan ook gaan afmaken.
Eenmaal boven was het uitzicht en zo zo ontzettend mooi, ik was zo blij dat ik door was gegaan en niet halverwege de berg was gestopt.
Eerst even tot rust gekomen en hierna echt volledig kunnen genieten van het uitzicht, je kon echt kilometers vooruit kijken en het was echt onbeschrijfelijk mooi, wat een prachtland.

Na veel genieten en veel foto’s begon onze tocht naar beneden weer, jakkes wat zag ik hier tegenop. Omdat de gids inmiddels wist dat ik echt behoorlijk bang was om te vallen is hij veel bij mij in de buurt gebleven en heeft hij me bij de gevaarlijkste stukken begeleid. Naast onze gids waren er nog veel andere mensen die mij en elkaar hielpen, deze klim was toch voor bijna iedereen heel spannend.

Eenmaal beneden kon ik de grond wel kussen, mijn god dit ook weer overleefd en mee gemaakt. We liepen weer met een grote groep terug naar de plek waar we eerder die dag hadden geluncht. Omdat niet iedereen evenveel behoefte had aan bijkomen vertrok iedereen eigenlijk in delen de jungle in. En dit is wat ik ook samen deed met Gerbrich en Jasmijn.
Omdat we maar 1 gids mee hadden bleef hij bij de laatste groep. Eigenlijk heel apart, hoe je daar dan met z’n 3en zonder gids, 3 uur lang loopt door de jungle waar je totaal onbekend bent.
In principe kan je maar één weg lopen omdat de rest van de jungle gewoon onbegaanbaar is dus wij liepen dan ook dapper door. Na een behoorlijk eind zonk de moed ons toch echt wel in de schoenen en twijfelden we af en toe aan onszelf of we wel goed waren gelopen.

Op een gegeven moment hoorden we water, omdat we uiteindelijk bij een “natuurlijke jacuzzi” uit zouden moeten komen kregen we hier weer goede moed van en liepen we fanatiek door. Na weer een lange tocht van in totaal ongeveer 3 uur hoorden we mensen lachen en praten en waren we dan eindelijk bij de jacuzzi. WE MADE IT, YESSSS ZO BLIJ.
Kleren uit en in de bikini het water in, heerlijk afkoelen en bij komen.
Mijn voeten waren overigens echt helemaal verrot. Ik had blaren hier tot tokyo en pas nu (ruim 2 maand later) zijn mijn blaren en de overblijfselen daarvan helemaal weg.
Op een gegeven moment hoorden we dat de boot er was, we vlogen onze kleren in en snelden naar de boot. Terug naar ons verblijf en lekker douchen.
Om wat aan te sterken kregen we alvast wat saoto en later die avond kregen we nog pasta.

Na het eten kwam onze gids aan met een tarantula (vogelspin), zo tof! Deze moest ik natuurlijk even vasthouden en wat leek dit beest ontzettend nep. Hij was zwart met wat blauwe en rode haartjes, heel apart maar heel mooi! Nu ben ik nooit heel bang geweest voor spinnen maar ik had nooit gedacht dat ik het oprecht leuk zou vinden om zo’n beest vast te houden.

Van deze bijzondere dag was ik echt goed moe en ’s avonds heb ik niet al te lang meer beneden gezeten bij de rest om gezellig te doen. In mijn hangmatje heb ik nog behoorlijk lang nagedacht over wat ik deze dag allemaal had gezien, gedaan en overwonnen.

Dag 3
Vandaag konden we iets langer blijven liggen want er stond een rustiger programma op ons te wachten. Om 09:00 stond er een paasontbijtje voor ons klaar (hoe schattig). Paasbrood, gekookt ei, lekkere vruchtensap en noem maar op.
De wandeling die we vandaag zouden gaan maken zou niet zo lang zijn dus hoefden we geen lunchpakket te smeren.
Rond een uur of 10:00 vertrokken we met de boot naar andere kant van de rivier, ook ongeveer 3 minuten varen.
Het was overigens echt een strijd om m’n schoenen aan te krijgen, van de lange wandeling van gisteren waren mijn voeten compleet opgezwollen en vele blaren hielpen ook niet mee om het comfortabeler te maken.

Dit keer hoefden we maar een uurtje te lopen, wat natuurlijk appeltje eitje had moeten zijn vergeleken met de tocht van gisteren. Maar aangezien iedereen vermoeide voeten en benen had leek dit nog zwaarder te zijn dan gisteren.
Na een uurtje kwamen we aan bij de moederval, welke doordat het niet veel had geregend in dit gebied, niet zo indrukwekkend was. Het water stond vrij laag en het leek hierdoor meer op een stroomversnelling dan op een waterval.
We hebben nog ongeveer een uur gedobberd, sidderalen gezien (getver wat groot en goor) en hierna begon de tocht weer terug. Dit keer was het meer naar beneden dan omhoog en Gerbrich en ik besloten om ons gewoon te laten “vallen”. We gingen praktisch rennend terug in plaat van lopend. Maar omdat we dan totaal geen tegenkracht hoefden te zetten was dit voor onze benen een stuk fijner.

Weer terug in de boot, terug naar ons verblijf en voor de zoveelste keer even indutten in de hangmat. Hierna lekker gedobberd in het water en tegen 5 uur kwamen er doodskopaapjes dichtbij ons verblijf. Deze blijken hier vaker te zijn omdat de gidsen met de toeristen de aapjes bananen komen geven. Dit heb ik natuurlijk ook even geprobeerd. Om de aapjes te lokken werd en
“Keskesi” geroepen, dit is aap in het Surinaams. Niet dat de apen hier naar luisteren, maar op je stemgeluid komen ze in ieder geval wel af.
De aapjes kwamen nieuwsgierig naar beneden en graaiden het stukje banaan uit je hand.

Voor deze avond hadden een paar mensen een Quiz gemaakt over Suriname en een aantal opdrachten. Het was echt ontzettend grappig om te zien hoe fanatiek iedereen was (inclusief ikzelf). Hierna was er weer een heerlijk kampvuur gemaakt.

Dag 4
Om 09:00 stond het ontbijt klaar, hierna zijn we allemaal onze spullen in gaan pakken (die intussen echt stonken naar verrot) en gaan douchen. Hierna was het tijd om terug te varen. Dit keer gelukkig met de stroming mee waardoor de tocht ongeveer een uur korter was, thank god.
Bij aankomst met de boot moesten we weer allemaal in een rijtje gaan staan om alles van de boot naar de bus te krijgen.
Hierna kwamen mensen ons vertellen dat er een busje stond met een luiaard erin die ze vrij gingen laten. De luiaard was gevonden vlakbij het vliegveld en werd nu dus overgebracht naar beschermd natuur gebied. Hier (uiteraard) even mee op de foto geweest.

Hierna kregen we een bak bami en was het tijd om weer met de bus richting Paramaribo te gaan. Ondanks dat ik echt gesloopt was kon ik niet in slaap komen, dit lukt me helaas nooit zo goed in de bus na een trip. Tegen 19:30 kwamen we aan bij ’t Vat en tegen 20:00 waren we thuis.
Stiekem altijd een beetje gênant om met je vieze stinkkleding in een taxi te gaan zitten, maar de chauffeurs zullen onderhand wel wat gewend zijn met al die stagiaires die op trip gaan.

Eenmaal thuis waren we echt gesloopt en was het flink balen dat we de volgende dag weer stage moesten lopen. Maar terugkijkend op deze bijzondere trip is het de vermoeidheid en de blaren zeker waard geweest!