Dag van vertrek en aankomst

Om 05:30 opgestaan om de laatste spullen bij elkaar te schrapen en om 06:45 vertrokken. Eindelijk is het zo ver, op naar Schiphol!
Rond een uur of 09:15 waren we er allemaal, tijd voor chaos dus.
Koffers inchecken, sommigen te zwaar, dus moest er nog het een en ander worden over gepakt naar handbagage en andere koffers.

10:15, tijd voor het afscheid van de uitzwaai comités, minder leuk maar helaas hoort dit er ook bij. Hierna op naar de douanen en daarna naar gate F07.
De vlucht zou officieel vertrekken om 11:30, maar dit werd 13:00 vanwege een passagier die zijn medicijnen in de verkeerde bagage had gedaan, hierdoor moest alle ruimbagage uit het vliegtuig worden gehaald om dit er vervolgens weer opnieuw in te doen.

De vlucht duurde ruim 8 uur en verliep over het algemeen goed, wel even hevige turbulentie gehad maar dit was na 3kwartier gelukkig ook weer voorbij.
Tijdens de vlucht een rondleiding gekregen van een stewardess samen met Gerbrich, we waren zo nieuwsgierig naar de bovenste verdieping van het vliegtuig. We hebben zelfs een slaapzaaltje in het vliegtuig mogen zien waar de stewardessen en stewards met z’n allen slapen.

Om 17:00 lokale tijd (21:00 in Nederland) kwamen we aan. Meteen toen we het vliegtuig uitliepen konden we genieten van het heerlijke weer (30graden) en de mooie natuur, PALMBOMEN!!!!

Op het vliegveld wordt ons meteen geleerd dat je in Suriname veel geduld moet hebben, alles gaat lekker langzaam. Voor 2 vliegtuigen die aankomen (ongeveer 600/700 mensen), zijn er maar 5 mensen aan het werk bij de douanen. We zijn hier dan ook pas na 2 uur doorheen.
Vanaf het vliegveld worden we door een busje op gehaald, met nog wat andere stagiaires, waar van 3 meisjes uit België, die een weekje onze buren zullen zijn. Met het busje scheuren we 1,5 uur lang door Paramaribo.
Het wordt meteen duidelijk dat iedereen hier lak heeft aan de verkeersregels. Iedereen haalt iedereen in, zelfs wanneer de ander ook aan het inhalen is. Ondertussen vinden voetgangers nog een gaatje om ertussendoor te rennen, levensgevaarlijk.

Onderweg vallen we van de ene in de andere verbazing, alles is zo anders. We kunnen meteen genieten van het uitzicht, de mooie natuur, overal mensen op straat, de geur van warmte en tropische planten en gewoon al het nieuw.

Op het moment van aankomst bij het huis, herkennen we het meteen. We worden opgewacht door een vrouw van het stagebureau (wiens naam ik maar niet kan onthouden) en zij geeft ons de sleutels en laat ons het huis zien.
Precies zoals op de foto’s. Van binnen valt het ook niet tegen. Het huis is omringd door hoge hekken en tralies en voordat je ons huis binnen bent moet je 2 hekken en een deur van het slot halen, we voelen ons hier meteen erg veilig.
Voor de deur hebben we een veranda en achter het huis nog een tuin. In het huis hebben we een woonkamer, keuken, 2 douches, 2 wc’s en 4 behoorlijke slaapkamers.

Omdat we allemaal erg moe zijn besluiten we het thuisfront even te laten weten dat we veilig zijn en gaan we daarna meteen slapen.
Manon heeft wat tijd voor zichzelf nodig en kiest alvast een kamertje uit. Merel, Gerbrich en ik zijn te moe om hier over na te denken en gooien twee bedden in één kamer om hier met z’n 3en te slapen.

Morgen maar nadenken, nu slapen.
Welterusten!