Nickerie, Bigi Pan - 16 april + 17 april

Om 08:00 moesten we bij SuForYou zijn, dit is een organisatie die allerlei activiteiten organiseert voor studenten in Suriname.
Vanaf hier zijn we met 16 personen met de bus vertrokken naar Bigipan, Nickerie. Dit was een rit van 3 uur lang. Onderweg hebben we veel last gehad van regen en omdat het tot nu toe op elke trip van ons veel heeft geregend, ging ik er maar vanuit dat dit zo zou blijven. Dit keer gingen we trouwens niet met z’n allen op trip. Ik ging alleen met Gerbrich, Merel en Anouk.

Onderweg zag een van de gidsen een luiaard in een palmboom hangen. Hij riep opeens “STOPPEN” en de auto ging vol op de rem en reed achteruit. In eerste instantie verstond ik dat hij zei een luipaard te hebben gezien, ik vond dit al behoorlijk vreemd. Hij bedoelde dus een luiaard.
We zijn toen uitgestapt en de gids heeft de luiaard uit de boom gehaald zodat we er allemaal mee op de foto konden. Wat een geniaal beest is dit toch. Omdat we de luiaard van vorige keer alleen met een hark konden vasthouden en deze gewoon met de hand, was het extra leuk.

Op het moment dat ik de luiaard vast had, wilde hij zijn nagels haken om mijn hand. Eerst had ik dit zelf niet door, maar gelukkig een van de gidsen wel. Hij pakte meteen het pootje vast en heeft met behoorlijk wat kracht, hem van mijn hand gekregen. Achteraf bleek dat de luiaard zulke sterke nagels/pootjes heeft, dat hij door mijn huid had heen kunnen prikken, oeps… Gelukkig heb ik er alleen een klein schrammetje aan over gehouden.

Onderweg zijn we ook gestopt bij een klein dorpje. GRONINGEN! Op het moment dat ik dit op een bordje zie staan word ik toch even heel gelukkig, home sweet home. Hier zijn we natuurlijk even met het bord op de foto gegaan.
Hierna zijn we weer door gereden en tegen het eind van de rit brak dan toch eindelijk de zon door!! We stopten met de auto en moesten even wachten op een platform, laadden hier onze bagage in een boot en vertrokken naar Bigipan.
Vanaf hier hebben we ongeveer een half uurtje gevaren totdat we op het open water kwamen. Hier zagen we een stuk of 10 grote open huizen op het water. Een van deze huizen was het huis waar wij zouden overnachten.
Onderweg knalden we met de boot nog ergens tegen aan waardoor er een gat ontstond, het water spoot hier echt uit, zonder grappen. Aan het begin kon een van de meisjes het gat nog dicht houden met haar voet maar naarmate we langer onderweg waren werd het gat steeds groter. Met z’n allen hebben we de boot heel fanatiek leeg geschept met onze flesjes om maar te voorkomen dat hij vol zou lopen. We zijn uiteindelijk niet gezonken en hebben er alleen natte voeten aan over gehouden.

In het huis kreeg je per twee personen een kamer met twee bedden met matrassen, klamboes een wasbakje en een wc. Wij hadden braaf onze hangmat mee genomen, maar hier hoefden we dus blijkbaar niet in te slapen.
Het is vrij primitief maar heel knus en rustgevend. Elke kamer had ook nog een eigen balkonnetje en wanneer je op de grond stond, zag je door de vloer het water heen. Heel bijzonder.
Hierna hebben we heerlijke bami met groenten gegeten.

Na het eten was er even tijd om te zonnebaden en te kajakken. Hierna gingen we weer op het bootje om flamingo’s te spotten. Vanaf het huis zag je al roze/oranje kleurige delen boven water. Hoe dichterbij je kwam, hoe beter je ze kon zien. We probeerden er met de boot dichtbij te komen zodat we foto’s konden maken. Maar de falmingo’s vlogen als we te dichtbij kwamen weg. Foto’s maken wilde dus niet echt lukken, maar gelukkig was het met je eigen ogen wel goed te zien.
Hierna hebben we nog een behoorlijke tijd rond gevaren en zagen we veel boomstammen in het water en mini eilandjes met heel groen gras en bomen. Ook zagen we veel mooie felblauwe en rood gekleurde vogels.

Na terugkomst bij het huisje konden we een uurtje rusten en om 20:00 stond er Saoto voor ons klaar. Lekker!
Na het eten wat Borgoe gedronken (standaard tijdens trips) en hierna vertrokken we het moeras op om een kaaiman te vangen! Na een lange tijd zoeken zonder succes, zijn we de ondiepe delen van het moeras in gevaren. De kaaimanvangers liepen tientallen minuten door het moeras met het water tot hun knieën op zoek naar een kaaiman.
Na een behoorlijke poos vonden en vingen ze er één. Dit was de grootste kaaiman die ik tot nu toe heb gezien. Tussen de 1,5/2m lang.
Omdat hij erg onrustig was en we niet meteen op de foto konden, hebben ze hem met afgebonden mond en ogen mee genomen op de boot naar het huis. Hier zijn we er mee op de foto geweest. Deze kaaiman was behoorlijk zwaar en voelde erg sterk aan. Na alle foto’s is de kaaiman weer los gelaten.

Hierna hebben we nog gezellig met z’n allen gezeten, kaart spellen gedaan en sterren gekeken. Tegen 02:00 ben ik gaan slapen. Helaas werd ik om 06:00 alweer wakker van de mensen die aan het opruimen waren en het ontbijt klaar maakten. Toen heb ik de deur naar het balkon open gegooid zodat we heerlijk uit keken op het water en een opklarende lucht.
Om 08:00 stond het ontbijt klaar, veel te veel lekker eten.

Om 09:00 vertrokken we met een bootje richting het modderbad. Het bootje legde aan en we moesten over een duin heen lopen, hierachter was een strandje. Het leek alsof het eb was en het deed me denken aan wadlopen. Maar zodra je je voet op een stuk modder zette zakte je er tot halverwege je bovenbeen in. Na wat geklungel over en door de modder kwamen we aan bij een stuk met water, het modderbad.
Het was echt hilarisch om te zien hoe iedereen z’n best deed om zich te verplaatsen over de modder en maar zo min mogelijk weg te zakken. Uiteindelijk had ik één of andere techniek gevonden door plat op mijn buik te gaan liggen en mezelf voort te trekken, dit deed iedereen op een gegeven moment.
Hier hebben we onszelf van top tot teen met modder ingesmeerd, al hoefde je er niet veel moeite voor te doen en zat je er sowieso al flink onder van het stuntelen en een moddergevecht. Modder schijnt goed voor je huid te zijn, toch…?

Na een poos weer terug gekropen door de modder, een poging gedaan om onszelf schoon te krijgen en terug gevaren naar ons verblijf. Er stond heerlijk middageten (bami) op ons te wachten en hierna hadden we tijd om lekker in de zon te liggen. Want het was, echt waar, mooi weer tijdens onze trip!
Omdat de zon behoorlijk fel was maar het heel hard waaide, hadden we niet door dat we al snel behoorlijk aan het verbranden waren.

Tegen 14:00 hadden we allemaal onze spullen gepakt en begon onze tocht naar huis. Tijdens dit boottochtje van een half uur/3 kwartier heb ik met een shirt over mijn benen gezeten en m’n handdoek over mijn schouders en hoofd om maar zo veel mogelijk uit de zon te blijven en niet nog erger te verbranden.
Hierna in de bus gestapt, AIRCO! Ik ben nog nooit zo blij geweest met airco.

Onderweg zijn we gestopt langs een dijk, waar het achterlijk veel op Nederland leek. Er wandelden zelfs enkele schapen overheen.
Langs deze dijk stond een Hindoestaanse kerk. We mochten tot de eerste palen naar binnen. Alleen de vegetariërs, ik dus, mochten helemaal naar binnen. In de kerk stonden allemaal beelden en deze kon ik dus mooi van dichtbij bekijken. Bijzonder om een keer naar binnen te zijn geweest en toch nog een voordeel aan het zijn van een vegetariër.

Hierna ging de reis naar huis verder en was iedereen weer zo kapot dat ze in slaap vielen. Om me te vermaken heb ik onderweg maar meteen mijn reisverhaal getypt omdat ik toch niet kan slapen. Tegen 20:00 waren we thuis en zo moe dat we allemaal meteen wilden gaan slapen.

Opeens horen we Merel gillen dat er een vleermuis in haar bed ligt, een vleermuis???? Merel maakt meestal van zulke grapjes dus een seconde geloofde ik haar niet, maar door de paniek in haar stem ben ik meteen naar boven gerend. Gerbrich moest echter nog even worden overtuigd dat Merel echt de waarheid sprak.
Maar nu?! Een vleermuis in je bed?! Hoe is dat beest in hemelsnaam door die klamboe heen gekomen, want deze zat de hele tijd dicht.
Eerst dachten we dat hij dood was maar op een gegeven moment zagen we hem met zijn kop bewegen. Dave, een van onze vrienden hier, is naar ons huis gekomen om ons te bevrijden van de vleermuis.
Zodra hij de vleermuis pakte begon deze enorm te piepen, we schrokken ons echt een ongeluk.
Nadat de vleermuis uit ons huis was en we allemaal tot rust waren gekomen zijn we gaan slapen, Merel durfde niet meer in haar eigen bed dus is in Manon haar bed gaan liggen, want die was toch bij haar ouders.

Toch nog een avontuur als afsluiter van dit rustige weekend!