Trip Brownsberg + berg en dal

Ik loop wat achter met mijn verhalen van de trips, maar ik ben deze weer langzamerhand aan het bijwerken.


Brownsberg, 20-02-2016 + 21-02-2016, onze tweede trip die op de planning stond. Dit was onze eerste trip waarbij we een nacht weg gingen. Ondanks dat we de avond van te voren de belangrijkste spullen al bij elkaar hadden gepakt was het een gigantische chaos in huis, iedereen liep als een kip zonder kop rond en was bang iets te vergeten.

Om 07:45 werden we opgehaald bij huis, wij dachten eerst dat dat we met een grotere groep zouden gaan. Maar we gingen blijkbaar maar met z’n 5en (Merel, Sanne, Manon, Gerbrich en ik). Een privétrip voor ons dus. We werden opgehaald met een busje door twee mannen, Rudy (onze gids) en Valentino (onze chauffeur en kok).
We hoefden van te voren niet te ontbijten en stopten na ruim een uurtje rijden bij een restaurantje langs de weg. Hier kregen we een heerlijk ontbijtje. Verse sap, thee, broodjes kaas en broodjes ongeboren kip. Voor een seconde dacht ik, wat??? broodje ei dus. Onze goedgelovige Gerbrich was de enige die het echt even niet begreep, maar ook zij kreeg het uiteindelijk door.

Tegenover dit restaurant stond een enorme fabriek, compleet vervallen en buiten werking. Er schijnen hier heel veel fabrieken te zijn die door de economische crisis in het land, failliet zijn gegaan.
Hier stonden langs de autoweg enorm hoge palmbomen, heel indrukwekkend om te zien. Bij het restaurant waren al veel mooie planten.

Nadat we allemaal klaar waren met ons ontbijt stapten we de bus weer in.
Hierna moesten we een behoorlijk stuk rijden richting berg en dal, waar we zouden gaan zip-linen. Langzamerhand merkten we dat we steeds verder van de stad af reden, het werd steeds groener om de weg heen en eens in de zoveel kilometer zag je een klein dorpje met kleine huisjes.
Na een poosje rijden kwamen we aan bij Berg en Dal. Hier konden we eerst genieten van het mooie uitzicht. We waren op een strandje waar we uit keken op de jungle en de Suriname rivier.
Hierna was het tijd om de benodigde dingen aan te trekken voor het zip-linen. Een helm, een broekje en handschoenen.

Voordat we het zip-linen zelf gingen doen, oefenden we eerst één keer onze houding en hoe je moest remmen. Dit deden we op een kabel die tussen twee bomen was gespannen, vlak boven de grond. Hierna moesten we een stukje naar boven lopen om bij het eerste platform te komen. In totaal waren er 7 platformen, met daar tussenin telkens een kabel. 6 hiervan gingen gewoon door de jungle en 1 over de Suriname rivier.
De eerste keer vond ik het best spannend, maar dit viel ontzettend mee.

De begeleiders waren telkens aan het stunten en één van hen ging op de kop. Ik vroeg of wij dit ook mochten doen. Dit mocht bij het laatste platform. In eerste instantie wilde ik Merel voor laten gaan omdat ik het best spannend vond. Maar toen bedacht ik me dat ik het hoe dan ook ging doen, dus ben ik maar gewoon als eerst gegaan. Hierna ging Merel en Gerbrich volgde na even twijfelen ook. De anderen gingen gewoon op de normale manier, rechtop.
Pas bij deze aller laatste had ik een adrenaline kick, die anderen vond ik ook heel gaaf en mooi, maar de laatste was zonder twijfel het gaafst.
Na het zip-linen vertrokken we weer met de bus en de boot naar een eilandje (waarvan ik de naam niet weet te schrijven), hier hebben we een lekkere lunch gehad, in de zon gelegen en gezwommen. Hierna voeren we weer terug met het bootje, stapten we in de bus en zetten we onze reis naar Brownsberg voort!

Onze gids vertelde ons dat de wegen erg hobbelig zouden zijn en je een gratis “massage” zou krijgen. Ik had verwacht dat het wel hobbelig zou zijn, maar had niet zien aankomen dat het zo erg was.
Naarmate we langer reden, werd het steeds groener om ons heen, steeds meer jungle, steeds minder verkeer, steeds meer kleine rimboe achtige dorpjes en steeds slechtere wegen.
Uiteindelijk kwamen we dan aan bij de hobbelweg aan en dit was echt erger dan ik had verwacht. Er zaten gaten in de weg van heb ik jou daar. Valentino zigzagde over de weg heen om hier zo min mogelijk last van te hebben. Toch waren niet alle gaten te ontwijken en af en toe vlogen we echt van onze stoelen af. Vooral de mensen die achter in de auto zaten (Merel, Manon en Sanne) werden flink gelanceerd.

Aan het begin was de hobbelweg nog recht vooruit maar na een poosje gingen we steeds schuiner omhoog de Brownsberg op. Omdat er verkeer van de andere kant kan komen die je niet ziet, toeterde Valentino regelmatig. Wanneer er niet terug getoeterd wordt, betekend het dat er niemand aan komt van de andere kant en kun je door rijden.
Onderweg zijn we één keer een ander busje tegen gekomen. Valentino ging met volle vaart achteruit om hem er langs te laten. De weggetjes zijn al ontzettend smal en we stonden dan ook op het randje van de afgrond voor mijn gevoel.
Na een dik uur kwamen we aan op Brownsberg, hier reden we naar een open huisje waar we onze hangmat op konden hangen. Onze eerste nacht in/naast de jungle, in een hangmat. Ik ben benieuwd!

Nadat we ons allemaal geïnstalleerd hadden zag het er knus uit in het huisje. We waren niet de enigen die hier sliepen, maar ook een aantal van een andere groep.
We hadden kort de tijd om bij te komen en hierna liepen we met Rudy naar een ander punt van de Brownsberg. Onderweg zou er een prachtig uitzicht moeten zijn, maar helaas was het veel te mistig.
Wel konden we alvast kennis maken met de dieren en vochtigheid van de jungle. Onderweg stuitten we namelijk op een schildpad!! Zo leuk!!
Helaas zijn er ook minder leuke dieren in de jungle, namelijk rode mieren. Je moest eigenlijk gewoon blijven lopen anders had je er meteen een paar op je benen zitten. Deze mieren zijn echt een stuk groter dan in Nederland en bijten behoorlijk!
Bij het topje van de Brownsberg was het erg mooi, maar nog altijd jammer van de mist. Na een tijdje zagen we een zwarte vlek uit de boom naar beneden vallen, dit bleek achteraf een aap te zijn. Helaas zagen we hier door de snelheid niet zo veel van.

Toen we terugkwamen bij ons hangmattenverblijf stond er een heerlijke soep op ons te wachten. Saoto. Dit is een soort bouillon met rijst, taugé en kleine stukjes gefrituurde aardappel. Nog meer heerlijk eten ontdekt!
Bij deze soep moest ik stiekem een beetje aan jou denken papa. Hoe erg ik je voor gek verklaarde dat je rijst en allemaal andere dingen door bouillon gooide vroeger. Maar ik moet bekennen dat dit soepje wel een stuk lekkerder is (sorry).

Na het eten kwamen er nog wat gidsen bij waaronder Sergio. Sergio, Rudy en Valentino vertelden ons allemaal spookverhalen om ons zo bang mogelijk te maken voor de nachtwandeling die nog op ons stond te wachten. Ondanks dat je weet dat wat zij vertellen niet waar is, fokt het je toch een beetje op.
Tijdens de nachtwandeling zagen we weinig, vooral padden en één groene gifkikker tegen, deze was heel mooi!

Na de wandeling hebben we nog wat Borgoe gedronken en kregen we bakabana bij een kampvuurtje en hierna zijn we gaan slapen. Althans, dat was de bedoeling.
Helaas lag er een man, samen met zijn vrouw enorm te snurken. Ik vond het meer als zagen klinken en kreeg het idee dag ik de volgende ochtend wakker zou worden en dat er geen oerwoud meer over zou zijn. Dit was verschrikkelijk.


Dag 2:
Door het fijne stel heb ik ontzettend slecht geslapen. Het probleem was niet alleen dat ze ontzettend hard snurkten, maar ook besloten ze om 06:00 ’s ochtends alweer kei hard met elkaar te gaan praten. Wat een aso’s.
We hadden de wekker gezet om 06:00 omdat de zonsopkomst hier heel mooi schijnt te zijn, helaas regende het kei hard en konden we dit dus niet zien. En door het gekakel was het hierna onmogelijk om weer in slaap te vallen.

Om half 9 stond er weer een heerlijk ontbijtje voor ons klaar, scrambled eggs, komkommer en tomaat. Een stevig ontbijt scheen wel nodig te zijn, aangezien de wandeltocht naar de watervallen erg zwaar schijnt te zijn.
Om 10 uur vertrokken we richting de watervallen. Helaas regende het nog steeds en omdat we onze poncho’s waren vergeten, besloten we een vuilniszak aan te trekken.

We liepen een heel stuk door de jungle en zagen onderweg veel mooie natuur. Zo zagen we ook een liaan, waarin je naar mijn idee prima zou kunnen schommelen. Opeens besefte ik me dat ik afgelopen nacht had gedroomd dat ik onderweg zou stoppen en in een liaan zou schommelen. Ik vroeg de gids dan ook of dit mogelijk was en het kon! Wat vond ik dit leuk!
Nadat iedereen in de liaan had geschommeld gingen we verder naar de Ireneval. Dit was ruim 3km lopen een behoorlijk pittige afdaling. We waren niet alleen nat van de vochtige jungle en de regen, maar ook van ons eigen zweet. Want ondanks dat het regende was het nog warm. De vuilniszakken hielpen overigens ook niet echt mee om je koel te houden.
Na een pittige daling kwamen we aan bij de Irenevallen, WAUW wat is dit mooi en bijzonder om te zien. We kregen de optie om ons onder de waterval te douchen en daar stonden we dan allemaal onder de waterval in onze bikini. Het water was vrij koud, maar we konden wel wat verkoeling gebruiken.
Afgekoeld en wel begon onze klim naar boven. En jemig, dit was pas zwaar! Om de zo veel meter laste de gids een pauze in om water te drinken en weer op adem te komen.

Na een behoorlijk klim en weer een kleine daling, kwamen we aan bij de Leoval. Tijdens de daling kwam er een groep mensen omhoog, heel onhandig passeren op een klein stukje.
De Leoval was ook prachtig en nog groter dan de Ireneval en ook hier hebben we allemaal even onder gestaan en een foto gemaakt.

Hierna de kleren weer aan getrokken, tijd om terug te gaan naar het hangmattenverblijf. Helemaal vies van de modder, de vocht en het zweet hadden we even de tijd om uit te rusten.
De lucht was inmiddels iets opgeklaard en we konden toch nog een beetje zien van het mooie uitzicht vanaf Brownsberg. Ook stond er weer lekker eten op ons te wachten, bami met kouseband.

Om 16:00 was het tijd om terug te gaan naar Paramaribo. Iedereen was zo kapot van de nacht en de zware dag, dat ze in slaap vielen in de auto. Helaas kan ik dit niet.
In de auto heb ik lekker om me heen gekeken naar de mooie natuur en veel nagedacht over wat voor bijzondere dingen ik dit weekend allemaal heb gezien, wat is dit een prachtig land!

Ik ben benieuwd wat voor ervaringen en mooie dingen er nog meer op ons te wachten staan de komende maanden!


Foto’s volgen nog, ook van de andere trips.